Het jaar 2020 raakte Mentor-Escale en Mentor Jeunes op twee fronten erg hard: die van de gezondheidscrisis en die van een institutionele crisis.
De institutionele crisis is het resultaat van de permanente strijd om de overheidsmiddelen te ontvangen die nodig zijn om ons werk uit te voeren om jonge migranten zonder gezinnen naar autonomie of door plaatsing in pleeggezinnen te begeleiden. Weinig subsidies zijn permanent. Om aan de groeiende behoefte op het terrein te voldoen, moeten we ingaan op de oproep tot het indienen van projecten van overheden op alle niveaus van het Belgische institutionele landschap, elk met zijn eigen specifieke verkiesbaarheids- en rapportagecriteria. In 2019/2020 hadden we meer dan 30 'subsidielijnen', wat resulteerde in een complexiteitsgraad die de capaciteit van een middelgrote NGO overschreed. De gevolgen zijn hard geweest: verschillende managers en werknemers zijn met verlof vanwege een burn-out en opeenvolgende directoraten-generaal hebben het opgegeven de uitdagingen nog aan te gaan.